Το καλάθι σας είναι άδειο
Υπάρχουν πολλοί κοινωνικοί κανόνες που είναι ευρέως αποδεκτοί, παρόλο που δεν έχουν νόημα, όπως όταν πιστεύουμε ότι είναι εντάξει για όλους σε ένα δωμάτιο να μετατραπούν σε ερασιτέχνη εξορκιστή μόλις ένα άλλο άτομο φτερνιστεί.
Υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί για το ιδεαλιστικό συναίσθημα του « δεν σταματάς ποτέ να κάνεις ερωτήσεις », αλλά αν περάσετε όλη την ημέρα προσπαθώντας να κατανοήσετε την προέλευση των πολλών τελετουργιών της καθημερινής ζωής, δεν θα πάτε πολύ μακριά.
Όπως γνωρίζει οποιοσδήποτε έχει κολλήσει με ένα πεντάχρονο για περισσότερα από τέσσερα λεπτά, μερικές φορές είναι πιο εύκολο να μην σκέφτεστε πολύ γιατί κάνετε κάτι και να αποδεχτείτε απλώς το « Επειδή » ως απάντηση.
Αυτό είπε, «Επειδή» δεν είναι πάντα αρκετό.
Η γραβάτα είναι η ουσία της μόδας και της λειτουργίας, καθώς το να έχεις ένα μακρύ κομμάτι ύφασμα δεμένο γύρω από το λαιμό σου είναι περισσότερο ευθύνη παρά οτιδήποτε άλλο.
Οι άνθρωποι έχουν φορέσει γραβάτες σε διάφορες μορφές για χιλιάδες χρόνια , αλλά αν θέλετε να μάθετε την προέλευση της σύγχρονης γραβάτας, πρέπει να πάτε μερικές εκατοντάδες χρόνια πίσω και να εξοικειωθείτε με τη γραβάτα.
Η γραβάτα – που είναι στην πραγματικότητα ένα ελαφρύ φουλάρι – ήταν το αξεσουάρ ρούχων της επιλογής για τους Κροάτες μισθοφόρους που προσέλαβε ο Λουδοβίκος ΙΓ ́ , ο οποίος έχει την τιμή να είναι το μέλος της γαλλικής αριστοκρατίας που αναφέρεται συχνότερα από τους ράπερ.
Όταν ο Λουδοβίκος ΙΔ' ανέλαβε την εξουσία, η ισοπαλία είχε καταιγίσει το Παρίσι. Η πόλη ξαφνικά μοιάζει με διαγωνισμό γιο-γιο σε προσκοπική κατασκήνωση, καθώς οι άνθρωποι βιάζονται να βρουν νέους τρόπους για να δέσουν τα πράγματα.
Ωστόσο, θα περάσει καιρός μέχρι να βρει κανείς τον «σωστό» τρόπο.
Η γραβάτα είδε κάποια εξέλιξη (καθώς και κάποιο ανταγωνισμό) κατά τους επόμενους αιώνες, αλλά το επόμενο σημαντικό βήμα προς τη σύγχρονη γραβάτα δεν ήρθε παρά τη δεκαετία του 1860, με τη μορφή του κόμπου με τα τέσσερα χέρια.
Αυτός ο κόμπος, που αρχικά χρησιμοποιήθηκε από αμαξάδες για να εμποδίσουν τους δεσμούς τους να χτυπούν στον άνεμο όταν εργάζονταν σε κακές καιρικές συνθήκες, πιστεύεται ότι υιοθετήθηκε από μέλη ενός σημαίνοντος κοινωνικού κλαμπ του Λονδίνου με το ίδιο όνομα πριν γίνει δημοφιλής στο κοινό.
Το τετράκι στο χέρι έγινε πολύ δημοφιλές καθώς οι εργάτες άρχισαν να προσαρμόζονται στον αντίκτυπο της Βιομηχανικής Επανάστασης και έψαχναν για έναν ευκολότερο τρόπο να ασφαλίσουν το ύφασμα που εξακολουθούσαν να αισθάνονται υποχρεωμένοι να φορούν γύρω από το λαιμό τους για τον ένα ή τον άλλο λόγο.
Ωστόσο, παρ' όλες τις προόδους της εποχής, χρειάστηκε λίγος χρόνος μέχρι να δει το φως της δημοσιότητας η σύγχρονη γραβάτα όπως την ξέρουμε.
Στη δεκαετία του 1920, ο ράφτης της Νέας Υόρκης Jesse Langsdorf επινόησε έναν τρόπο για να φτιάξει μια γραβάτα χρησιμοποιώντας τρία διαφορετικά κομμάτια υφάσματος, έτσι ώστε να επιτύχει ένα πιο ίσιο κόψιμο και να δώσει στον ιδιοκτήτη της τη δυνατότητα να φορέσει τη γραβάτα του πιο ελεύθερα μια φορά χωρίς να χρειάζεται να την πλύνει .
Ήταν αυτό το στυλ γραβάτας που έγινε γρήγορα το καθημερινό πρότυπο, ενώ το παπιγιόν –οι γραβάτες Rick and Morty– προοριζόταν για πιο επίσημες περιστάσεις (τα ascots είχαν σχεδόν ξεχαστεί από όλους, εκτός από τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τσιγάρα όταν καπνίζουν και τον Fred από το Scooby Doo).
Το μοντέλο του Langsdorf παρέμεινε το πρότυπο, αν και η γραβάτα εξελίσσεται συνεχώς από τη δημιουργία της.
Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η γραβάτα - ειδικά στην πιο πρόσφατη μορφή της - είχε ποτέ απτό, πρακτικό ρόλο, με τον ίδιο τρόπο που ένα παλτό σας προστατεύει από το κρύο ή ένα καπέλο σας προστατεύει από τον ήλιο (αν και ορισμένα στυλ και σχέδια - σαν ρίγες - μπορεί να σας κάνει να φαίνεστε λίγο πιο αδύνατη).
Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, οι γραβάτες είναι στην πραγματικότητα ένα φανταστικό ανθρωπολογικό βαρόμετρο της μόδας και του πολιτισμού τον περασμένο αιώνα.
Το κοινώς αποδεκτό πλάτος και το μήκος ποικίλλουν ευρέως, με τις πιο λεπτές γραβάτες να αντικατοπτρίζουν περιόδους που ήταν μοντέρνα μια πιο προσαρμοσμένη εμφάνιση (δηλαδή τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 και την αναβίωση των κοκαλιάρικων δεσμών στα τέλη της δεκαετίας του 2000 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000).
Στη δεκαετία του 1970, η γραβάτα έγινε λιγότερο αξεσουάρ μόδας και περισσότερο μια μορφή έκφρασης, καθώς τα πιο παραδοσιακά μοτίβα (ή η έλλειψή τους) έδωσαν τη θέση τους σε πιο πολύχρωμα μοτίβα εμπνευσμένα από το κίνημα της γραβάτας.
Οι γραβάτες συνέχισαν να χρησιμεύουν ως ένας τρόπος για τα άτομα που κατά τα άλλα περιορίζονται από έναν τυπικό κώδικα ενδυμασίας να επιδεικνύουν την προσωπικότητά τους με το ντύσιμό τους, γι' αυτό στις δεκαετίες του '80 και του '90 παρατηρήθηκε η άνοδος των γραφικών δεσμών που καλύπτονταν από χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων κινούμενων σχεδίων ή σχεδιαζόμενων σαν πληκτρολόγιο .
Το εκκρεμές τελικά γύρισε προς την αντίθετη κατεύθυνση και τώρα ζούμε σε έναν κόσμο όπου μια πιο συντηρητική, χαμηλών τόνων εμφάνιση είναι ο κανόνας.
Προσωπικά κατηγορώ τους Γάλλους, αλλά φαίνεται ότι η πραγματική απάντηση έγκειται σε ένα πράγμα: την παράδοση.
Όπως έχουμε διαπιστώσει, οι γραβάτες δεν έχουν πραγματικό σκοπό παρά μόνο να βελτιώσουν το ντύσιμο. Θα μπορούσατε να πείτε σχεδόν το ίδιο πράγμα για τα ρολόγια , τα οποία θα μπορούσατε να υποστηρίξετε ότι είναι εξίσου άχρηστα τώρα που όλοι έχουν ένα κινητό τηλέφωνο.
Ωστόσο και οι δύο συνεχίζουν να κρατούν τη δική τους.
Προς το παρόν, η γραβάτα είναι το αξεσουάρ επιλογής όταν θέλεις να δώσεις έναν αέρα επισημότητας σε μια δεδομένη κατάσταση, είτε πρόκειται για πάρτι, πένθος ή επιχείρηση.
Είναι πιθανό ότι μια μέρα θα έχει την ίδια μοίρα με τους σκασμένους γιακάδες και τον Zubaz αν ένα άλλο αξεσουάρ ταρακουνήσει τα πράγματα, αλλά δεν βλέπω τη γραβάτα να εξαφανίζεται σύντομα.
Μάθετε πώς να σχεδιάσετε μια ισοπαλία .
Μάθετε αν πρέπει να φοράτε γραβάτα σε μια κηδεία .
Τα σχόλια εγκρίνονται πριν από τη δημοσίευση.
